Focus

Foto: Carlijn van den Broek

Van geen focus naar hyperfocus

Een tijdje geleden had ik behoorlijk wat symptomen van het zogenaamde “dertigersdilemma”. Vrienden gingen trouwen, kochten een huis, raakten zwanger en maakten mooie carrière stappen. Zelf was ik vooral bezig met deze vragen: Is dit alles? Wat wil ik nou eigenlijk in het leven? Wat vind ik echt leuk?

Vakantie

Gelukkig kwam de vakantie eraan en kon ik mijn gedachten verzetten. Op vakantie ging de relaxed-modus bijna vanzelf aan en kon ik heerlijk ontspannen en genieten. Geen was, geen boodschappen, geen werk, alleen maar doen waar ik zin in had. Zo kwam ook de camera weer tevoorschijn en pakte ik mijn hobby weer op. Al sinds m’n twaalfde kan ik blij worden van een goed gelukte foto. Familie en vrienden vroegen me weleens waarom ik dertig foto’s van hetzelfde moment maakte, maar nooit kon ik echt uitleggen hoe het zat. Elke keer als ik het land uit ben, komt dat weer omhoog borrelen. Dit keer dus ook, in veertien dagen maakte ik bijna 4000 foto’s. Weer kreeg ik dat blije gevoel wanneer een foto goed gelukt was. Vooral tijdens de tour in de sloppenwijk lukte het me meerdere malen om precies dát vast te leggen wat ik graag wilde.

Hyperfocus

De dag nadat we weer thuis waren, hadden we nog een vrije dag. De foto’s spookten door mijn hoofd en ik kon het moeilijk loslaten. De was bleef liggen en ik kroop achter mijn oude laptop (die ik ooit heb gekocht omdat ik de HBO-master deed en waar ik na twee weken weer stopte, over focus gesproken). Het duurde lang, veel te lang voordat deze was opgestart en ik besloot dat ik een nieuwe laptop wilde. Mijn wederhelft (softwareontwikkelaar) vond dit een goed idee en stelde voor om binnenkort eens wat laptops te vergelijken. Binnenkort? Vergelijken? Enigszins verontwaardigd legde ik uit dat ik vandáág een nieuwe laptop wilde kopen. Dit idee werd iets minder enthousiast ontvangen, maar gelukkig had ik wat goede argumenten klaar en uiteindelijk ging hij wat research doen. Na een paar uur dacht hij de beste keus te hebben gevonden, waarop ik vroeg of deze ergens in een winkel te koop was. Zogezegd, zo gedaan, de nieuwe laptop kwam er. En daarmee kwam ook de hyperfocus.

Fotograferen

Een tijdje geleden had ik al voorgesteld om mijn hoogzwangere schoonzus te fotograferen en gelukkig kon dit ook op korte termijn. Vier dagen nadat ik de trotse bezitter was van een nieuwe laptop, ging ik bepakt en bezakt richting het westen van het land om daar deze bijzondere periode vast te leggen. Ik installeerde een fotobewerkingsprogramma en ging aan de slag. Met wat YouTube tutorials lukte het me redelijk snel om van een gewone foto een echt plaatje te maken. De hyperfocus leek nog groter te worden. Ik kon niet meer stoppen. Geen honger, geen dorst, ik werd zelfs niet moe. De was van de vakantie bleef liggen en ik had ook geen tijd meer voor andere dingen. Tot in de late uurtjes zat ik vastklampt achter de laptop en ineens leken al mijn levensvragen opgelost. Dit zou het worden.

De rem die even kwijt was

Na een woelige nacht waarin ik zelfs droomde over foto’s maken en bewerken, werd ik gebroken wakker. Vandaag zouden we ons 3,5 jarige jubileum vieren, een split second dacht ik om dit te laten schieten zodat ik na het werk meteen verder kon met de foto’s. Gelukkig kwam daar de rem die even kwijt was en kwam ik weer met beide benen op de grond. Natuurlijk mocht ik een passie hebben er hiervoor gaan, maar ik besefte me wel weer dat er meer is dan alleen dit. Met een diepe zucht reserveerde ik een restaurant voor de avond en vertrok ik richting het werk. In de auto luisterde ik wat muziek en langzaam keerde de rust weer een beetje terug… Na nog heel even te hebben gecheckt wat een spiegelreflexcamera kostte, startte ik mijn mail op en ging aan het werk. Wie heeft er ook van dit soort hyperfocusmomenten?