Creatief met Tijd

Met een ADHD-brein is tijdsbesef vaak een heikel punt. Want ik heb geen tijdsbesef. Hoewel ik weet dat de rest van de wereld leeft met de klok, is het voor mij een subjectief en rekbaar begrip. Het bestaat niet echt. De tijd beweegt mee met hoe ik een moment beleef. Een beetje vergelijkbaar met gevoelstemperatuur versus objectieve meting.

De rode draad is zoek

In contact met anderen levert dat afwijkende tijdsbesef een probleem op. Leg het maar eens uit aan een vriendin die al een half uur zit te wachten, terwijl ik onderweg op een zijspoor ben geraakt. Of aan mijn man die niet begrijpt waarom ik “even snel” boodschappen ga doen en 3 uur later nog steeds niet thuis ben. Die 3 uur voelen namelijk als 5 of hooguit 15 minuten. De afleiding neemt het over en de rode draad is zoek. Hoe ga je daarmee om?

Confrontatiepunt

Het is heel vervelend te merken hoeveel last anderen daarvan hebben. Want ondanks dat je ECHT niet uit desinteresse of respectloosheid laat komt opdagen, voelt dat WEL zo voor hen. Zij leven met de klok. Het motto is: tijd is tastbaar en zeker niet te rekken. Schuilen achter het feit dat jouw brein nou eenmaal anders werkt voelt ook een beetje slap. Maar het is wel echt zo. Een blijvend confrontatiepunt met je omgeving is het ook. Veranderen wil je wel, maar het lukt niet. Uitleggen en sorry zeggen tot je een ons weegt. Dat blijft.

Het-meisje-met-de-excuses

Tegen wil en dank ben je het-meisje-met-de-excuses. De luilak die nooit rekening houdt met anderen. De rare snoeshaan met maffe fratsen. “Oeh..kon je maar eens een dag in mijn hoofd wonen,” denk ik dan. Want het heeft niets te maken met lui of gemakzuchtig zijn. Al helemaal niets met lak hebben aan anderen. Integendeel zelfs. Maar hoe leg je dat uit? Ik begrijp zelf niet eens waarom ik zo verzwolgen raak in een moment dat ik alles en iedereen vergeet. Letterlijk.

Blijven proberen

Ook tijdsbesef en/of het gebrek daaraan blijft puzzelen. Je wilt niemand kwetsen. Je doet het niet expres. Toch gebeurt het. Altijd te laat. Soms een beetje, soms een beetje boel. Ik heb ontdekt dat open kaart spelen met je omgeving het beste werkt.