Neurodivergent, dat ben ik!

Neurodivergent. Zo’n mooie term, daar gaat mijn geeky-boekenwurm-hartje toch wat sneller van kloppen. Het klinkt positief en het dekt ook nog de lading! En ik wilde best wel Divergent zijn, net zoals Trish in de Divergent reeks van Veronica Roth.

Sinds augustus afgelopen jaar heb ik, vlak nadat ik was getrouwd en net voordat ik naast mijn werk als ambulant begeleider nog een deeltijd studie Social Work ging doen, op 26-jarige leeftijd de diagnose ADHD gekregen. Er viel ineens veel op zijn plek en wat volgde was het gevoel van “had ik dit maar eerder geweten” en “wat had er dan anders kunnen gaan”. Dat heb ik snel proberen los te laten, ik ben wie ik ben en ik ben er stiekem trots op waar ik gekomen ben, hoe ik hier gekomen ben en wat ik nog wil bereiken.

Hyperfocus op ADHD

Ik wilde dan natuurlijk direct alles over ADHD weten. Youtubefilmpjes over ADHD binge watchen, boeken lezen, sites afspeuren, alles werd uit de kast gehaald. Inmiddels weet ik best een hoop over neurotransmitters en hoe deze zich in het brein verplaatsen, met welke effecten enzovoorts. Tijdens deze zoektocht heb ik besloten dat ik iets wilde doen om de bekendheid van ADHD bij meisjes en vrouwen te vergroten. Daarom ben begon ik een blog op WordPress. Tijdens die zoektocht naar informatie kwam ik meerdere malen het woord neurodiversity tegen. Dat trok mijn aandacht dus ben ik daar ingedoken. Onder andere op sites zoals deze wordt uitgelegd wat het inhoudt en hoe deze stroming is ontstaan (ook de controverse van de stroming wordt aangestipt).

Waarom neurodiversity mij aanspreekt

Disorder of stoornis klinkt wat negatief en het dekt, naar mijn idee, niet de lading van wat ADHD nu echt is. Je loopt in het dagelijks leven tegen obstakels aan waar een neurotypical (iemand waarvan het brein grotendeels werkt zoals de ‘norm/meerderheid’) niet tegenaan loopt. Maar je beleeft en ervaart ook dingen die een neurotypical niet of minder heeft.

Hyperfocus!

Intense beleving van emoties!

Je durft meer risico te nemen!

Je komt met nieuwe inzichten, oplossingen en ideeën!

Doordat je brein zo gewend is aan snel en veel denken, kun je totaal andere oplossingen bedenken, terwijl anderen vast zitten aan hun structuurtjes of verzanden in redenen waarom iets niet kan. Trouwens, dit zal niet voor iedereen gelden. Neurotypicals verschillen onderling en neurodivergents natuurlijk ook.

Niet alleen positief of negatief

Omdat ADHD ook niet enkel en alleen positief is, vind ik het moeilijk om mee te gaan met de stroming die ADHD enkel of voornamelijk als een cadeautje ziet, een superpower. Ja, je kunt ADHD in je voordeel gebruiken, maar dat neemt de nadelen, waar je ook tegenaan loopt, niet weg. Vandaar dat ik neurodivergent zo lekker vind klinken. Simpelweg gaat het erover dat er hele groepen mensen zijn waarbij het brein anders werkt dan bij neurotypicals. Denk aan: autisme, dyslexie, ADHD, discalculie, OCD, enzovoorts. Hierbij gaat het er dan ook om dat, bij ons bijvoorbeeld, ADHD een deel van ons is, en die ADHD ‘wegnemen’ of ‘verminderen’ eigenlijk betekent dat je een deel van jezelf wegneemt of vermindert.

Blijf wie je bent

Deze stroming wil juist dat er meer mogelijkheden gecreëerd worden voor Neurodivergents, zodat ze in hun kracht gezet worden en kunnen zijn en blijven wie ze zijn. Dat is moeilijk in de huidige maatschappij, maar ik vind het een mooi streven. Deze benaming past gewoon bij mij, want als ik eerlijk ben, weet ik niet precies welke “A-typische gedragingen” door mijn ADHD komen en welke door mijn persoonlijkheid. Ik heb ‘regenbooghaar’ (zo noemen mijn cliënten het), komt dat door mijn persoonlijkheid die van kleurtjes houdt en tegendraads is, of komt dat doordat mijn ADHD dat aanstuurt? Ik bedacht gisterochtend dat de woonkamer best compleet anders ingedeeld kon worden, ik had wat tijd over en nog voordat ik naar mijn werk ging was de woonkamer totaal anders ingericht. Komt dat omdat ik een ochtendmens ben en tijd over had, of doordat ik vanuit mijn ADHD direct reageer op impulsen? Wie weet daar antwoord op, niemand toch?

ADHD is zo verweven met je persoonlijkheid, met jou als persoon, je kunt geen onderscheid maken tussen het deel van jou dat niet ADHD is en het ADHD deel in jou. Dat is waarom ik de term neurodivergent zo geweldig vind, deze benaming zorgt ervoor dat er geen “jij met je ADHD is”, maar dat er een jij is, in zijn geheel, en daar is ADHD een onderdeel van, net zoals je mond, je ogen en je hart. Deze benadering past veel beter bij mij!