Een fluitje van een cent

Foto: Carlijn van den Broek

Om te beginnen zal ik bekennen dat ik deze blog eigenlijk meer voor de vrouw schrijf en wat minder voor ADHD. Maar, mensen met ADHD zijn de vogeltjes in de mijnen en hebben het hart op de tong.

Mannetjesmensen

Ik ga gelijk door met het vaststellen dat zonder de gemiddelde vrouwtjesmens de mensheid al een eeuw of drie zou zijn uitgestorven. Wij mannetjesmensen maken heel snel de mooiste dingen en nog sneller maken wij kerels het weer kapot. Tot overmaat van ramp denken wij jongetjes dat wij het voor het zeggen hebben. En daar blijft het misgaan. Want waarom moet de ene helft van de mensen op aarde de baas spelen over die andere helft? Zelfs beslissen over diens gezondheid nog wel liefst?

Geboortecontrole

Als mens zijn we verantwoordelijk voor het voortbestaan van eh… de mens. Allebei de helften dus. En sinds het begin der mensheid ligt toch weer de grootste verantwoordelijkheid bij één helft. En dat wordt weer beslist door de haantjes. Die helft legt ijskoud het probleem bij het vrouwtjesmens neer. Waar heb ik het over? Ik heb het over geboortebeperking, of beter gezegd: geboortecontrole. En het gebrek aan kennis van feiten en respect.

Farmaceutisch gedoe

Geboortecontrole is een zaak van het controleren van je nakomelingen. Al sinds een jaar of vijftig een farmaceutisch fluitje van een cent. Nou, daar kom ik graag nog even op terug, op dat fluitje. Eerst dat farmaceutische gedoe. Hoogstwaarschijnlijk is de pil, want daar heb ik het over, een uitvinding van een jongetje. En die was ook hoogstwaarschijnlijk in een competitie verwikkeld. Typisch jongetjesgedrag. Dus was het een heel sterk farmaceutisch recept. Ook weer hoogstwaarschijnlijk wist het kereltje niet wat de bijwerkingen waren of zouden worden. En hoe zou hij het te weten komen? Door het te vragen aan de mensen waarvoor het product bestemd was? Een man die een vrouw iets vraagt? Een belangrijk jongetje dat iets aan een meisje moet vragen?

Een zwaar middel

De anticonceptiepil is altijd al een kritisch farmaceutisch product geweest. In eerste instantie was het, dacht men, een onschadelijk en dus veilig product. Er is ontelbaar veel van verkocht, dus ook aan verdiend. In de loop van de tijd werd het product verbeterd, vooral op economisch gunstig gebied. Maar toen kwamen er scheurtjes in het mooi gepleisterde paleismuurtje. Bij- en nawerkingen op lange termijn. Het bleef een zwaar farmaceutisch middel dat ingreep op hormoongebied. En er was geen goed alternatief voor de langere termijn. Ja, het enige wat dichterbij kwam, was operatief ingrijpen op hormonaal gebied. Een operatie die nog risicovoller was en, voor de rekenkundige mannetjes belangrijker, duurder.

Eenvoudige ingreep

Nou waren er ook jongetjes en meisjes die het probleem via een andere kant bekeken. Want tot dan toe waren er twee soorten mensen nodig bij de voorplanting. Dus hoe zou het zijn als er bij de andere partij werd gekeken naar de geboortebeperking? En al gauw kwam men erachter dat het heel goed mogelijk was om in te grijpen. Redelijk eenvoudig en vandaag de dag zo ontwikkeld, dat het ook nog eens financieel erg aantrekkelijk is. In relatief korte tijd, een zeer eenvoudige ingreep bij de voortplantingsorganen van de man, zou op eveneens zeer eenvoudige manier al die peperdure, risicovolle middelen en operatie bij de vrouw overbodig maken.

Compleet gezin

Het was omstreeks 1995 en mijn toenmalige vrouw en ik hadden uit drie zwangerschappen twee kinderen gekregen. Een meisje en een jongen. De eerste kwam verdrietig genoeg niet. Het meisje en de jongen waren en zijn gelukkig kerngezond. Vooruitkijkend voelden we ons als gezin compleet. Mijn ex-vrouw had problemen met haar anticonceptiepil en de bijwerkingen ervan. Niets ernstigs, maar wel chronisch. En haar zoektocht naar een ‘lichtere’ pil maakte haar ook onzeker, qua betrouwbaarheid van de anti-conceptie.

Opstappen op herenfiets pijnlijker

Ik informeerde bij mijn huisarts naar de mogelijkheden van een sterilisatie bij de man ten opzichte van een vrouw. Hij vergeleek dat met een tandsteenbehandeling versus een vierdubbele kroon met complicaties bij de tandarts. Waarbij de eerste een overschatting was en de tweede een onderschatting. Hijzelf was gesteriliseerd en kon me erover vertellen dat ongelukkig opstappen op een herenfiets pijnlijker kon zijn.

Plaatselijk verdoofd

Een vraaggesprek met mijn ex-vrouw of ik me ervan bewust was dat de ingreep blijvend was, een afspraak met het ziekenhuis, de poliklinische behandeling en een afsluitend traject waarin werd gecontroleerd of het resultaat bevredigend was. In een tijdsbestek van nog geen anderhalve maand. Een operatie van nog geen 10 minuten, plaatselijk verdoofd. Het meest gebruikte chemische middel was ter ontsmetting. Ik heb één dag niet gewerkt.

Ballen hebben

En daar ging mijn blog over. Alle stoere Schwarzeneggers en van Dammes ten spijt, ligt de beste oplossing voor een goede geboortecontrole bij de man. Helaas. Want hoe groot ook de voordelen zijn, ze zijn er alleen voor de vrouw. En dat is wat ik als man zo mis bij de man. Dat we geen ballen hebben. En wat erop lijkt, daar zijn we zo zuinig op. Volkomen onterecht leggen we de bal bij de vrouw, en dat vind ik zwak.

Met dank publiceren wij deze openhartige bijdrage van gastblogger Peter J. Pakvis, ADHD coach