Vrouwen in het algemeen houden er van: to-do lijstjes. Voor een vrouw met ADHD kan een to-do lijstje haar overlevingsstrategie zijn, een manier om staande te blijven in het hectische leven. Niks mis mee, behalve als de vrouw in kwestie nogal streberig is en erop gebrand is alle (ja, alle!) punten op het lijstje af te werken in recordtijd.
Superwoman
En ja, zo’n vrouw ben ik. Niet gehinderd door tijdsbesef denk ik altijd dat ik superwoman in eigen persoon ben en veel meer kan doen als een ander persoon in dezelfde tijd. Krappe planning is een gewoonte en als er dan ook nog iemand om een gunst vraagt, passen we die ook nog in de al veel te strakke planning in. Kwestie van gaspedaal dieper indrukken, letterlijk en figuurlijk.
Living on the edge
Gaat dit goed? Vaak wel, maar soms ook niet. En dan ben ik diep teleurgesteld in mezelf. Of boos, op anderen, die mijn goed geoliede planning in de war hielpen. Soms denk ik wel eens dat het mijn drang naar adrenaline is (niet onbekend bij ADHD-ers), mijn persoonlijke ‘living on the edge‘. Ik gooi mezelf niet met parachute en al uit een vliegtuig, maar push mezelf tot het uiterste om alles op mijn to-do lijst af te kunnen vinken.
Vakantie is topsport
De vakantietijd is dan ook topsport. Eerst vele lijstjes om alle niet afgeronde taken op het werk er nog door te jassen voor de vakantie, en dan, als er eindelijk vakantie is, to-do lijstjes voor in de vakantie. Deze zomervakantie gaan we met ons gezin niet weg, maar blijven we thuis om klusjes te doen die hoognodig moeten, maar waar we normaal niet aan toe komen (onderhoud aan huis en meer van zulke onbelangrijke dingen). Er moet een whiteboard komen, misschien zelfs een excel overzicht, strakke planning is een must want ik heb mezelf niet minder dan een bijna gerenoveerd huis beloofd aan het einde van de vakantie. Oh ja, en we moeten ook nog leuke en gezellige dingen doen, want het is tenslotte vakantie. Heb ik daar eigenlijk al een to-do lijst voor gemaakt?
Vinkjes-addict
Ik geef het toe: ik ben een vinkjes-addict. Hoe méér vinkjes, hoe beter en aan het aantal vinkjes meet ik af hoe ‘goed’ ik ben. Daardoor geniet ik eigenlijk nooit van het moment dát ik een vinkje kan zetten en dus een taak volbracht heb. Dus, op mijn to-do lijstje: genieten van het moment dat ik een vinkje kan zetten… of nee… zucht…
adhdvrouw 
Ook herkenbaar!
Ik heb to-do boekjes. Leuke. Gekocht omdat ik lief voor mezelf wilde zijn. Dus ligt er een naast mijn bed, zodat ik niet ’s avonds hoef te denken of te proberen te onthouden, alles gaat in het boekje. Er ligt er ook een op de tafel naast mijn ontbijtbord ’s ochtends. Er ligt er één in de auto. Bij een drukke (of niet zo drukke) dag heb ik alles op één lijstje, die neem ik overal mee naar toe. Ik heb moeten leren prioriteiten te stellen. Ken je dat lijstje van ‘nu’? Uit de coachingswereld meen ik:
Moet ik dit nu doen?
MOET ik dit nu doen?
Moet IK dit nu doen?
Moet ik DIT nu doen?
Moet ik dit NU doen?
Moet ik dit nu DOEN?
Het werkt niet altijd, maar vaak wel. Leren vriendelijk te zijn voor jezelf is belangrijk. Die lijstjes kunnen een blok aan je been zijn als je zulke hoge eisen aan jezelf stelt. Morgen is weer een dag. Hang on! Chin up! Komt goed!
Overigens, ik schep er een groot genoegen in om niet af te vinken maar door te krassen. Geeft me meer bevrediging. Anders word ik alsnog moe als ik zie wat ik allemaal heb gedaan. LOL
LikeLike