Constant

 

Al jaren hoor ik het aan; ‘je presteert niet constant genoeg’. Het begon allemaal al op school. De ene periode was ik super geconcentreerd, de andere periode stond ik vaker in de hoek van het klaslokaal in plaats van zittend op mijn stoel. Ook op de sport die ik beoefende ging het steeds hetzelfde. De ene wedstrijd speelde ik de sterren van de hemel, terwijl de volgende wedstrijd weer een totale ramp kon zijn. Toen ik heel klein was en begon met korfballen, was ik klavertje vier aan het zoeken tijdens de wedstrijd, of bleef ik maar tegen mijn tegenstander aan lullen.

Besef

Ook later, op de middelbare school, ging ik van een acht naar een vier en weer andersom. Zelfs op het MBO en HBO kwam dit terug, maar uiteindelijk kwam het goed. Eigenlijk stond ik er nooit echt bij stil, ik zat er zelf (in tegenstelling tot mijn omgeving) niet echt mee. Pas later kwam het besef, nadat ik op mijn stage en werkplekken precies dezelfde feedback kreeg. ‘ Je bent niet constant genoeg… ‘. Wat heb ik een gesprekken gevoerd met leidinggevende, over waar dit vandaan komt. Het gekke was, dat ik na deze gesprekken weer meer gefocust was. Wel kreeg ik altijd terug dat het niet aan mijn motivatie lag, mijn enthousiasme stond en staat altijd op de voorgrond. Toch ben ik er een aantal jaren geleden pas meer over gaan nadenken, waar komt dit toch vandaan en waarom achtervolgt mij dit zo?

Diagnose

Uiteindelijk kon ik dit plaatsen doordat ik mijn diagnose ADHD kreeg. Ik ben er steeds meer achter gekomen, dat het voor mij heel belangrijk is dat ik een goede balans heb tussen spanning en ontspanning. Als ik nu terugkijk naar al die situaties, kom ik eigenlijk tot de conclusie dat ik stagneer op het moment dat het mij allemaal te rustig is. Soms heb ik dan het idee dat ik in slaap sukkel (dat is maar een gedachte hoor, kan me namelijk niet voorstellen hoe het voelt om op andere plaatsen dan mijn bed in slaap te vallen). Des te langer het duurt voor ik weer geprikkeld wordt, des te moeilijker ik uit mijn luie gedrag kom.

Tegenwoordig

Pas nu ik wat volgende stappen in mijn ‘carrière’ heb gezet, waarin ik veel verantwoordelijkheden heb en elke dag nieuwe uitdagingen op te lossen heb, merk ik dat ik geen tijd heb om in slaap te sukkelen. Toch wil ik soms teveel, laat dat nou net mijn grootste valkuil zijn. Zo ben ik een aantal maanden geleden naar een leefstijlcoach gestapt om te kijken welke invloed voeding op mijn energielevel heeft. De coach geeft aan dat ik moet minderen met suikers, nog geen tien minuten later liggen al mijn ‘suikers’ in de prullenbak. Daarna vlieg ik naar de supermarkt om de gehele biologische afdeling op te kopen. Juist omdat ik soms zo snel wil gaan en over-gemotiveerd/enthousiast ben, zak ik na een paar weken weer in en stap ik gerust weer over op het volgende idee waar ik voor 100 procent achter denk te staan.

Tijd

Waar ik me bewust van probeer te zijn is dat elke verandering tijd nodig heeft, de tijd die een ADHD’er zich vaak niet gunt :). Mijn conclusie is dan ook : ‘snelrenners’ zijn doodrenners. Oftewel, als ik weer in mijn luie gedrag zit, mag ik mij best beseffen dat ik dit juist nodig heb om in balans te blijven. Ik ben constant op mijn eigen manier, met pieken en dalen dus!