Blijf van mijn huis af

Vrijdag had ik een sessie met een fysiotherapeut over gezondheid en werk. Dit is een belangrijk onderdeel in het revalidatietraject en aangezien ik niet terugkeer naar een eerdere werkgever, ook een lastig onderdeel. Hoe moet dit eruit gaan zien en hoe ga ik straks om met stress om te zorgen dat ik niet weer uitval?

Overtuigingen

Al pratend kwamen we aan op wat overtuigingen rondom werk en privé waar de therapeut lekker in zat te prikken. Wat betreft werk, sociaal leven en zelfbeeld kan ik hier redelijk mee omgaan. Maar toen het ging over mijn huis voelde ik enorme weerstand. Dit stukje is van mij en mijn partner, daar blijf je van af.

Weerstand

Dat ik zoveel weerstand voel is opvallend, want juist bij deze therapeut voelde ik me meteen op mijn gemak. Tijdens andere sessies heeft hij een laag in mij weten te bereiken waar de meeste anderen het bestaan nooit van zullen weten. Toch voelde en voel ik de weerstand als mijn overtuigingen worden uitgedaagd rondom mijn huis en huishouden. Het is niet zozeer dat het moeilijker is om het erover te hebben, ik voel me eerder boos en beledigd dat het überhaupt onderwerp van gesprek is. Niet heel constructief en zeker de moeite om het verder uit te zoeken.

Eigen huishouden

Het weekend heb ik zelf over deze situatie zitten nadenken en met mijn man besproken. Dinsdag heb ik het besproken met een van de psychologen van het revalidatiecentrum. Het laat me niet los omdat ik deze reactie niet eerder zo heb meegemaakt. Ik denk dat het vinden van een middenweg in hoe mijn man en ik beiden van huis uit gewend zijn een huishouden te runnen een van de redenen is dat is zo sterk op deze situatie reageer. Dit ging namelijk niet vanzelf en heeft heel wat zoekwerk en gepuzzel gekost om tot een eigen versie te komen. Dat iemand dat wil uitdagen voelt alsof al die moeite niet wordt gezien. Want laten we eerlijk zijn, een huishouden runnen met twee ADHD’ers gaat echt niet vanzelf, dat kost dag in dag uit moeite. Om de teugels te laten vieren lijkt mij heel onverstandig, voor we het weten is de bende niet te overzien en staat RTL4 voor de deur! (Dat is meer een overtuiging dan een realistische verwachting, maar toch.)

Veilige ruimte

Daarnaast is mijn thuis mijn veilige ruimte, de enige plek waar ik zonder concessies mezelf kan zijn. Dat iemand daar zich tegenaan wil bemoeien voelt totaal niet oké. Dit stukje is van mij en mijn man, daar blijf je vanaf. Mijn beschermende instinct voert de boventoon en de rationele gedachte dat deze therapeut mij wil helpen wordt verdrongen door het oorverdovende gevoel van weerstand. Deze veilige ruimte is heilig, iedereen is welkom maar wel op onze voorwaarden. En als het mij of manlief niet zint sta je zo weer buiten. Toch typisch hoe een situatie die niet bedreigend is wel alle alarmbellen kan laten afgaan, dat komt natuurlijk ergens vandaan. Hoog tijd om dat eens uit te zoeken en de demonen uit mijn verleden lekker achter me te laten.