Eva van Gorp heeft onderzoek gedaan naar de impact van ADHD op het zelfbeeld en welbevinden van kinderen en jongeren op school. Onder andere aan de hand van de enquete die door veel van jullie is ingevuld, heeft zij een beeld kunnen schetsen van de impact van ADHD op het zelfbeeld van kinderen en hoe volwassenen terug kijken op de schoolperiode. In een drieluik zetten we de belangrijkste resultaten op een rijtje, het hele onderzoek is te lezen via deze link.
Resultaten enquete en steekproef zelfbeeld en diagnose ADHD
Slechts 1% van de dertigplussers kreeg een diagnose voor de leeftijd van achtien jaar, tegen 34% van de respondenten onder de 30.
77% van de steekproefgroep stelt dat het zelfbeeld van een ADHD’er negatiever is dan dat van een doorsnee kind.
84% geeft aan akkoord te zijn met de stelling: ‘Opmerkingen op het ADHD gedrag bij kleine kinderen zijn bepalend voor het zelfbeeld van deze kinderen’.
Een beduidende meerderheid, namelijk 91%, vindt dat ADHD invloed heeft op hoe ze nu in de wereld staan of met andere woorden dat ADHD van invloed is op hun welbevinden.
Op de vraag indien het onderwijs beter afgesteld dient te worden op leerstoornissen antwoordde de overgrote meerderheid van de respondenten of 88% bevestigend.
Bij peiling naar lagereschoolervaring antwoordt 44% van respondenten deze periode negatief of uiterst negatief ervaren te hebben tegenover de 32% die er een positieve ervaring aan overhouden.
Voor wat betreft de Middelbareschoolervaring, geeft 53% aan hier een negatieve ervaring bij gehad te hebben tegenover 25% die positief tegenover deze periode staat.
Het welbevinden van de steekproefgroep werd getoetst aan de hand van de vraag ‘Ben je tevreden met hoe je leven tot nu toe verlopen is?’.
Hierop antwoordt 44% ontevreden te zijn met de levensloop en eveneens 44% geeft aan tevreden te zijn over hoe zijn of haar leven verliep.
58% van de respondenten die een diagnose gesteld kregen voor de leeftijd van achtien jaar, zijn tevreden met hun levensloop.
55% van de ADHD’ers zonder comorbiditeit zijn tevreden met hun levensloop, tegenover 60% van de ADHD’ers met comorbiditeit en depressie die ontevreden zijn over hun leven.
Resultaten onderzoek leerkrachten
70% van de leerkrachten geeft aan dat het onderwerp leerstoornissen niet of onvoldoende besproken werd tijdens hun opleiding en 73% geeft aan dat het onderwerp ADHD niet of onvoldoende besproken werd tijdens hun opleiding. Hoe langer het geleden is dat de leerkrachten afstudeerden, des te minder kwamen leerstoornissen in het algemeen of ADHD in het bijzonder aan bod tijdens de opleiding.
100% van de leerkrachten die boven de 20 jaar geleden afstudeerden, zegt dat de onderwerpen leerstoornissen en ADHD zelfs helemaal niet besproken werden.
Leerkrachten in opleiding melden dat er te weinig of geen aandacht geschonken wordt aan de onderwerpen leerstoornissen en ADHD in hun opleiding.
83% van de leerkrachten in opleiding zegt dat het onderwerp leerstoornissen niet of onvoldoende aan bod kwam en 67% zegt dat het onderwerp ADHD niet of onvoldoende aan bod kwam.
70 % van alle leerkrachten geeft aan nooit bijscholing over ADHD te hebben genoten. 30% van al leerkrachten geeft aan de handvaten uit de training te gebruiken.
Ongeacht het jaar van afstuderen, meldt 98% van de leerkrachten reeds leerlingen met ADHD in de klas gehad te hebben.
Wanneer de vraag gesteld wordt of het zelfbeeld van een ADHD’ertje naar hun ervaring negatiever is dan dat van andere kinderen, antwoorden:
– 35,7% van de leerkrachten dat het zelfbeeld van een ADHD’ertje negatiever is
– 19,6% van de leerkrachten dat het zelfbeeld van een ADHD’ertje niet negatiever is De resterende 44,6% wenst zich hier niet over uit te spreken of stelt dat het afhankelijk is van het kind zelf.
Bevindingen psychiater, orthopedagoog en psycholoog/leerkracht
“Het is duidelijk dat hoe chaotischer de school is, hoe sneller het misgaat met ADHD’ers. Regels scheppen duidelijkheid. Het onderwijs is nu veel losser en vrijer en dit veroorzaakt moeilijkheden. Nu komen er veel meer kinderen voor diagnose. Dat komt met name door een gebrek aan structuur in de scholen. Scholen zouden dus kunnen bijdragen aan het niet tot uiting komen van ADHD, door meer structuur te bieden.”
“Want een kind voelt vaak ook al wel van ‘die impulsbeheersing, ik kan daar niet aan doen, dat is eruit vooraleer ik dat nog maar besef, doeme ik heb het weer gedaan’… spijt, schuld, schaamte, snap je? En dat zijn natuurlijk heel nefaste systemen voor een positief zelfbeeld, want hoe kan je nu positief naar jezelf leren kijken als je constant ook vindt dat je over de schreef gaat, dat je de dingen niet goed aanpakt zoals dat het zou moeten, maar dat je niet weet ‘wat is er nu mis met mij en hoe moet ik dat dan anders aanpakken’.”
“Er is soms een stigmatisatie rond ADHD. En dat is jammer want een diagnose moet er juist voor zorgen dat er meer aanvaarding, begrip en meer ondersteuning komt. Dat is niet altijd het geval.”
Meer weten over dit onderzoek of benieuwd naar de bronnen? Bekijk het hele verslag.
adhdvrouw 