Waar zijn toch die sleutels??

Alles altijd kwijt, herkenbaar? Hoe wonderbaarlijk dat het ene moment je tas op de tafel staat en vijf minuten later opeens weg is. Of je sleutels, ook zo’ n drama, altijd op moment suprême zijn die verrekte dingen spoorloos en net als ik Peter R. de Vries of John van den Heuvel smekend wil bellen mij te komen helpen zoeken, zijn die krengen weer ergens op een uiterst onwaarschijnlijke plek opgedoken. Welk monster doet dat? Niemand de deur uit!

Lekker ontspannen weggaan

Bij ons thuis wordt er direct zuchtend op gereageerd als ik weer door de hut stuif op jacht naar fiets-, auto- of voordeursleutels.  Ook de jongste smurf is er een van ADHD-makelij en meldt dan doodleuk, als ik eindelijk oververhit met rookwolken uit mijn oren buiten sta, dat zijn fietssleutel ook niet in zijn fiets zit. De tweede ronde speuren en tieren  wordt ingezet en als dan eindelijk het hele spul op de fiets of in de auto zit met (lang leve) de reservesleutels, kunnen we gaan.  Lekker ontspannen weggaan hier.

Veel te vroeg

Veel ADHDers zijn altijd te laat, ik heb juist last van de omgekeerde variant. Ik ben altijd minimaal een half uur te vroeg. Tenminste, als ik alle sleutels op tijd heb gevonden. Ik heb veel moeite met inschatten hoe lang we over iets zullen doen of dat we de weg in een keer goed rijden, het juiste huisnummer nog weten te bereiken of de afspraak heb ik zo onleesbaar opgeschreven dat de bijbehorende tijd een soort van #raadwaterstaatspelletje wordt en we dan  proberen te gokken welke tijd daar zou kunnen staan. Met als gevolg dat we bij de dokter, tandarts, ziekenhuis, bioscoop, vakantieadres enzovoorts voor een nog dichte deur of hek staan of veel te lang in een snikhete wachtkamer moeten wachten.

Eindeloos wachten

Wachten kunnen wij slecht, ikzelf in het bijzonder. Wiebelen, draaien, gapen, wippen op de stoel, heen en weer ijsberen en zuchten dat het nou wel erg lang duurt. De kinderen breken dan ondertussen de tent af, logisch, en ik ga nijdig naar de receptioniste om te vragen of de dokter  soms van een ander continent moet worden ingevlogen en of ze wel weet dat wij een afspraak  hebben die erg lang duurt. Dit maakt overigens weinig uit want de receptioniste wijst naar de aanvangstijd op het afsprakenkaartje en dan blijkt dat het pas 5 minuten over tijd is. Maar ja, als je er al 40 minuten bent lijkt het al een halve dag natuurlijk.

Briljante oplossing

Tijdens de cursus met mijn lieve vriendjes en vriendinnetjes #vandeclubvandruk krijgen wij allerlei praktische lessen. Ik gooi mijn sleutelprobleem in de groep en na een bedenkelijk kijkende juf die mij verwijst naar een of andere saaie tekst in het boek  dat beschrijft dat ik een sleutelkastje moet kopen, oppert een van mijn bondgenoten dat deze een key-koord aan haar tas had gedaan en daar de sleutels aanklikt bij weggaan of thuiskomen. Zo hoeft zij nooit (nou ja, stuk minder vaak) die speurtocht te houden en de tas op de kop te keren waarna alles eruit rolt behalve de sleutel in kwestie. Hulde! Stop de persen! Koningin, zij verdient een lintje! Echt serieus, dit is de meest briljante oplossing die is blijven hangen uit mijn cursustijd aldaar en ik gebruik het nog regelmatig. Tenminste, als ik dan dat koord ergens kan vinden. Of zal die ook in het sleutelkastje hangen toevallig?