Zomer betekent voor veel van ons vakantie. Lekker bijtanken in de achtertuin of ergens in een hangmat in Zuid Verweggistan. Heerlijk ontspannen en alle stress van het afgelopen jaar achter je laten. Uhh, ontspannen? Vakantie en ontspannen zijn twee woorden die niet met elkaar in verbinding staan, niet voor mij in elk geval. Het begint al met de stress waar naar toe, want voor iedereen wat wils, niet te ver, niet te heet, niet te nat, niet te duur, niet te ingewikkeld en zeker niet te lang.
Heimwee
Zolang als ik mij kan herinneren heb ik last gehad van heimwee. Ik kan het moeilijk verklaren waarnaar precies, want ben inmiddels ook al vele malen verhuisd, ik ben met verschillende mensen op vakantie geweest en toch blijft dat gevoel van naar huis willen op te spelen na een dag of vijf. De gedachte dat ik niet naar huis kan als ik dat wil is misschien wel wat de heimwee versterkt, dit levert een extra stresspuntje op tijdens de avonden googlen naar een bestemming.
Bestemming gevonden
Dan zijn we het uiteindelijk toch eens geworden. Een week voor vertrek besluiten we omdat de weersverwachting zo goed is een minivakantie te gaan kamperen bij vrienden lekker in midden Nederland, je bent er zo en nog belangrijker, ook zo weer thuis. Het feest kan beginnen. De koffers van het hele gezin inpakken, huisdieren onderbrengen, route plannen, huis enigszins netjes achterlaten en tig keer checken of de deuren op slot zitten, de wasmachine echt uit staat en ook het dakraam op zolder dicht is gedaan. Overal liggen hoopjes kleding, tassen boodschappen en half ingepakte koffers. Dan besluit ik tijdens mijn zoektocht naar de waterkoker dat de keukenkastjes nodig een opruimbeurt moeten hebben en trek als een malle alles leeg en sta tussen alle chaos doodleuk de keuken te soppen. Hoe kun je het verzinnen? Inderdaad mensen, dat vraag ik mij daarna of tijdens eigenlijk ook af. De hyperfocus is op dat moment op de keuken gericht en ik zal niet rusten voordat deze klus geklaard is. Op zich best handig op zijn tijd, maar natuurlijk niet als je op vakantie moet.
Konijn on the loose
De rest van het gezin weet alweer hoe laat het is en ze zorgen dat ze uit mijn gezichtsveld zijn door buiten de auto nog maar eens te checken, te gaan spelen of nog een rondje met de honden gaan wandelen. Ook het konijn gaat in het verweer en besluit net voor vertrek dat ie uit het hek wil springen en huppelt vrolijk door de tuin van de buren. Met man en macht wordt broer konijn dan toch weer gevangen en in het hok teruggezet. Provisorisch gooien we er wat extra gaas tegenaan om het beest op z’n plek te houden. Dat is voor mij al de zoveelste trigger, zuchtend van ongenoegen stap ik weer in de auto en al mopperend rijden we voor de derde keer ons terrein af.
Nog meer obstakels
Na tien minuten begint de jongste te klagen dat het zo heet is in de auto, het raampje gaat een stukje open en vervolgens begint de oudst te zeuren dat het zo waait. De middelste doet ook maar even een duit in het zakje en vind dat hij beter voorin kan zitten omdat ie denkt te gaan spugen. De eerste benzinepomp stappen we uit en na vijf minuten afkoelen doen we een nieuwe poging. Aangekomen op de camping begint het ergste; de tenten opzetten. Wij als anti-kampeerders moeten in twee tenten met vier kids en twee honden, dat wordt lachen. De eerste nacht is het luchtbed al lek omdat onze hond daar zijn grote poten op heeft gezet, loopt het water de tweede nacht regelrecht de tent in en besluit ik na drie dagen dat ik huiswaarts ga met dochter en honden, de rest blijft op de camping. Overigens hebben we tussendoor wel veel lol met onze vrienden en de kinderen vermaken zich uitstekend.
De lat ligt hoog
Het moraal van mijn verhaal is eigenlijk dat je soms jezelf in onmogelijke situaties brengt door de lat steeds zo hoog te leggen en dingen te gaan doen die je eigenlijk niet kunt opbrengen of ziet zitten, zoals in mijn geval kamperen. Blijkbaar ben ik het kampeer-debacle snel vergeten want na twee dagen zit ik al speurend op Marktplaats op zoek naar een te schattig oud caravannetje, ik zie het al voor me, leuk gepimpt hangt het ding volgende vakantie achter mijn auto en staan we met prachtig weer op de camping en hangen de perfecte Bonareclamefamilie uit. Gelukkig hebben we de foto’s nog, roept iemand hier thuis. Oja, ik kijk er nog eens naar en besluit mijn zojuist gedane bod op die caravan maar even in te trekken. We zien het volgend jaar wel weer.
adhdvrouw 