De angst om te falen is echt – en diepgaand

‘’Researchers hebben de emotionele component van ADHD genegeerd omdat het niet gemeten kan worden. Toch zijn emotionele verstoringen de meest belemmerende aspecten van de conditie op elke leeftijd.’’  Krachtige inzichten in afwijzings-gevoelige storingen.

Door William Dodson, dr.

 

Je kunt de beperkingen van ADHD niet beheersen voor je begrijpt hoe je emoties verwerkt. Onderzoekers hebben de emotionele component van ADHD genegeerd omdat het niet gemeten kan worden. Toch zijn emotionele storingen een van de meest beperkende aspecten van de conditie op elke leeftijd. Gelukkig zijn er medicijnen die wat verlichting kunnen brengen.

• Bijna iedereen met ADHD antwoord vol overtuiging bevestigend op de vraag: “Was je altijd gevoeliger dan anderen voor afwijzing, plagen, kritiek of je eigen perceptie dat je gefaald had of te kort schoot?” Dit is de definitie van een aandoening genaamd rejection sensitive dysforie (afwijzings-gevoelige stoornis).

Wanneer ik ADHDers vraag om hier over uit te wijden, zeggen ze: “Ik ben altijd gespannen. Ik kan nooit ontspannen. Ik kan niet gewoon op de bank zitten en een tv progamma kijken met mijn familie. Ik kan mijn brein en lichaam niet uitzetten om ’s nachts te gaan slapen. Omdat ik gevoelig ben voor mijn perceptie dat andere mensen mij afkeuren. Ik ben angstig in persoonlijke interacties.” Zij beschrijven de innerlijke ervaring van hyperactief of hypergeprikkeld zijn. Onthoud dat de meeste kinderen boven de 14 niet veel openlijke hyperactiviteit laten zien, maar die hyperactiviteit is nog steeds intern aanwezig, als je hen hierover bevraagt.

• De emotionele reactie op het gevoel van falen is catastrofaal voor diegenen met deze aandoening. De term ‘dysforie betekent ‘moeilijk te dragen’, en de meeste mensen met ADHD rapporteren dat ze ‘dit bijna niet kunnen uitstaan’. Zij zijn geen watjes; afkeuring/afwijzing kwetst hen veel meer dan dat het neurotypische mensen kwetst.
• Wanneer emotionele pijn wordt geïnternaliseerd (binnen wordt gehouden), kan een persoon op korte termijn gevoelens van depressie en verlies van eigenwaarde ervaren. Wanneer emoties worden geëxternaliseerd (geuit naar buiten), kan deze pijn geuit worden als woede gericht op de persoon of situatie die hen gekwetst heeft.
• Op de lange termijn, zijn er twee persoonlijkheden die hieruit voort kunnen komen. De persoon met ADHD wordt een ‘people pleaser’, er altijd voor zorgen dat vrienden, kennissen en familie hem/haar goedkeuren. Na jaren van constante waakzaamheid, wordt de ADHDer een kameleon die het spoor kwijt is van wat zij/hij voor haar/zijn eigen leven wil. Anderen vinden dat de pijn van falen zo erg is dat ze weigeren om dingen uit te proberen tenzij ze verzekerd zijn van een snel, gemakkelijk en compleet succes. Een kans nemen is een te groot emotioneel risico. Hun leven blijft weerhouden van groei en beperkt.
• Jarenlang was de afwijzingsgevoelige dysforie het kenmerk van wat een atypische depressie wordt genoemd. De reden dat dit geen ‘typische’ depressie wordt genoemd is omdat het helemaal geen depressie is, maar een directe reactie van het ADHD zenuwstelsel op de trigger van afwijzing.
• Tot voor kort, was alles dat een ADHDer kon doen, wachten tot zijn/haar dysforie zou wegebben met de tijd. Klinische ervaring laat zien dat tot de helft van de mensen met rejection gevoeligheid wat verlossing kunnen vinden in alpha agonists, bijvoorbeeld met Clonidine of Guanfacine.

Meer onderzoek is nodig, maar als je denkt dat je rejection-gevoelige dysforie kunt hebben, bespreek dit dan met je arts/behandelaar.

Vertaling door Yildiz, orginele artikel is hier te vinden.