Wat een dag! Soms zou ik willen dat ik m’n hoofd onder een kussen kan doen en kan wachten tot het een week of drie verder is. Ik word dan wakker met een strak glad huidje, het zonnetje dat aangenaam door de ramen schrijnt, een agenda die maagdelijk wit en leeg op tafel ligt te pronken en de hele wereld is aardig en lief.
De zoveelste slechte nacht
Helaas, niks van dit alles deze vroege morgen. Brak van de zoveelste slechte nacht, ik kon de slaap weer eens niet vatten. Draaien en woelen, in bed, uit bed, water drinken, tv kijken, lezen, weer proberen te slapen. Niks heltp en een uur voor die vreselijke wekker een luchtalarm liet horen val ik pas in slaap. Zuchtend stap ik om zes uur met frisse tegenzin mijn bed uit om aan mijn dagtaken te gaan beginnen. Een agenda waar veel geplande dingen in staan kan mij al behoorlijk van slag maken. Ik krijg al uitslag van het lezen van al die verplichte taken en afspraken. Natuurlijk, beter plannen heb ik geleerd, maar dat blijft echt wel lastig. Een kind naar beugeltandarts, de andere naar logopedie, nummer drie naar bijles, auto naar garage, hulpouder op school, hond een prikje bij de dierenarts, dat soort verplichtingen zijn er nu eenmaal en het lijkt of dat zich dan ook allemaal in een week of zelfs één dag propt.
Struisvogelen
Daarnaast zijn er nog gewoon de dagelijkse werkzaamheden. Als je 1000 dingen op een dag doet, of moet doen van jezelf, dan valt er niet zoveel meer omheen te plannen. Vrije tijd afbakenen zegt mevrouw de psych dan wijselijk tegen mij. Gewoon in de agenda opschrijven, draagt ze mij op. Tja ik weet het niet hoor, maar zie jij nog ergens een centimeter onbeschreven papier? Vooral de verplichte nummertjes afwerken zijn lastig en worden uitgesteld tot het allerlaatste moment. Vaak gaat het dan helemaal mis en loop ik totaal vast om het vervolgens maar in de hoek te gooien en net te doen of het er niet is, struisvogelen maar. Kop in het zand en lekker wat leukers gaan doen.
Cijferallergie
De administratie bijvoorbeeld, gadverdamme wat haat ik dat. Is er een dokter in de zaal? Dokter, kunt u mij vertellen of er een cijferallergie bestaat? Want dat heb ik denk hoor. Ja echt, weet u, ik doe mijn laptop aan en zodra ik op het mapje ‘Debiteuren Crediteuren’ klik wordt het zwart voor mijn ogen. Accu leeg? Nee dokter, niet die van mijn laptop in ieder geval. Een grote zwarte blinde vlek voor alles wat met cijfers en administratie te maken heeft. Mijn systeem kan er niks mee. Mijn boekhouder heeft het mij al zo makkelijk mogelijk gemaakt. In principe kan ik er met een paar uurtjes per week klaar mee zijn. Maar daar ga je al, paar uur per week, dat word meestal één keer in de drie weken. Dan is de hele bende al zo opgestapeld en zo onoverzichtelijk door mij in de hoek van een kast gedonderd dat de treurige aanblik op die papierberg mij al kan laten janken.
Papierberg in orde maken
Het slaat nergens op dokter, ik weet het, als ik keurig mijn boeltje bijhoud dan is er niks aan het handje. De baksteen in mijn maag als ik er dan toch echt aan moet geloven duwt en rommelt alsof het een lieve deugd is. Maagzuurremmers zegt u? Nou die slik ik al maar dat helpt toch echt niet hoor. Tegenwoordig ga ik heel vroeg uit bed om die papiershit in orde te maken en dan is de ellende tegen de tijd dat de rest van het huis ontwaakt al redelijk op orde. Dat scheelt wel iets. Bij ondernemen hoort nu eenmaal ook administratie en ik moet dat toch echt beter gaan aanpakken.
Als we nu toch bezig zijn, dokter. Een financieel gesprek bij bijvoorbeeld de bank, ook zoiets. Kunt u niet iets voorschrijven? Een absentiebriefje? Dat ik daar zeer allergisch voor ben en dat ik dat soort gesprekken en gebouwen zoveel mogelijk dien te vermijden? Nee, dat kan niet zegt u? Nou, dan stuur ik maar weer een zoveelste mail naar de financieel adviseur dat het deze keer weer heel slecht uitkomt en of het gesprek een maand of twee opgeschoven kan worden. O ik zie dat het al laat is. Ik moet nu toch echt stoppen want het is uitverkoop in de stad, 50% korting en twee halen één betalen. Kijk, dit soort cijfers en getallen kan ik best wat mee. Geen allergie meer te bekennen!
adhdvrouw 