Piekeren of plannen?

 

Had ik nou een deadline? Ik heb een deadline. Maar wanneer? Bijna toch? Ja, dat moet wel bijna zijn. Ik moet er even over mailen, als ik nou maar niet te laat ben. Nou ja, als ik te laat ben had ik dat toch wel gehoord? Of niet, jawel toch?

Deadlines!

Het zou namelijk heel vervelend zijn als ik te laat ben. Of dat ik mail en dat het morgen al is. Waar moet ik dan over schrijven? Heb ik mijn inloggegevens eigenlijk nog wel? Ik moet eerst maar even mailen. Maar wat nou als ik al te laat ben? Dan had ik het al wel gehoord toch? Of hebben ze een andere blog geplaatst?  Waarom heb ik er niet eerder naar gevraagd? Nu voel ik me stom. Waarom heb ik die deadline niet in mijn agenda gezet? Waarom denk ik altijd dat ik alles wel kan onthouden? En dan moet ik er steeds aan denken om het niet te vergeten en dan zijn er zoveel dingen waar ik aan moet denken omdat ik ze niet moet vergeten dat ik ze uiteindelijk toch vergeet. Terwijl ik weet dat als ik dingen opschrijf, ik ze sowieso onthoud, zonder nog in mijn agenda te hoeven kijken. Gewoon, omdat ik ze al een keer heb opgeschreven. Waarom doe ik dat dan niet?

Maar hé! Ik ben nog op tijd, de deadline is zo’n beetje nu. Mijn inloggegevens klopten inderdaad niet meer. Maar zoals ik dat eigenlijk bij de meeste sites doe vraag ik gewoon steeds om een nieuwe inlog. Dat scheelt weer onthouden. En dan hè, waar moet ik over schrijven? Waarom ben ik gisteren niet begonnen? Oh ja, gisteren was ik te druk, met dingen. Die ook moeten. Ik heb wel de hele tijd aan het schrijven van dit blog gedacht. Waardoor ik ongetwijfeld niet aan andere dingen dacht. Of nou ja, wel dacht, maar gewoon niet aan toe kwam? Was zit nog in de droger, waarom staan er drie lege voerbakjes voor de kat en één volle? Wanneer is het beddengoed eigenlijk verschoond? Ik moet echt even de koplampen van mijn auto controleren, volgens mij werd er net naar me geseind.

Piekeren

Eigenlijk wilde ik al eerder dit blog schrijven, maar ik kwam er gewoon niet aan toe. En ik wist ook nog helemaal niet waarover ik zou schrijven. Niet omdat ik geen inspiratie zou hebben, maar meer omdat ik niet kan kiezen. Ik besloot het uit te stellen tot het ultieme deadline moment. Dan had ik ook nog even om over mijn onderwerp na te denken. Tegen mijn vriend zei ik voor de zoveelste keer dat ik het wel echt moest doen hoor. Meer om mezelf eraan te herinneren dan om hem iets nieuws te vertellen. Ik vroeg me hardop af waarover ik zou schrijven. Hij keek me lachend aan en eigenlijk wist ik het antwoord zelf ook wel. Piekeren! Als ik ergens hardcore kampioen in ben dan is het wel piekeren. Ik ben echt onbetwist de allerbeste in het bedenken van rampscenario’s (met oplossingen!) ik voer wel vijf gesprekken tegelijk vooraf, en achteraf ga ik de gesprekken nog eens na. Om me alvast weer voor te bereiden op het volgende gesprek. Voor ieder plan weet ik zo een beste, een redelijke en een helemaal geweldig fantastische uitkomst te bedenken. Compleet met valkuilen, aandachtspunten, successen en unieke ideeën. Voor ieder plan weet ik ook wel een rampzalige uitkomst. Maar ach, dat maakt niet uit, want er zijn altijd weer nieuwe plannen.

Jaren geleden heb ik EMDR therapie gehad. Dat is eigenlijk bedoeld voor mensen die een traumatische ervaring hebben opgedaan in het verleden. De therapie helpt je om met je ervaringen om te gaan. Maar ik had helemaal geen traumatische ervaringen in het verleden. Ik had eerder last van een pre-traumatisch stresssyndroom dan post traumatisch. Ik was zo goed geworden in het bedenken van allerlei vreselijks, dat de gedachten aan wat er allemaal mis zou kunnen gaan mijn leven belemmerden en ik echt overal en altijd beren op de weg zag. En erger natuurlijk, maar dat kan ik hier niet schrijven, want anders ga ik dat weer in mijn hoofd halen. Nou ja, het hielp in ieder geval om het ergste randje ervan af te halen. En het gaf wat ruimte om minder te piekeren en tijd te hebben voor andere gedachten. Zoals het maken van plannen, wat voor mij het tegenovergestelde is van piekeren.

Plannen

Plannen die nuttig zijn, belachelijk, grappig of volkomen onuitvoerbaar. Er zijn altijd plannen. Mijn hoofd staat toch nooit stil, en aan de plannen die in me op komen merk ik dat ik niet meer zoveel heb om over te piekeren. Dus de plannen worden binnengehaald met slingers en confetti. Hoera voor de plannen! Sommige plannen worden ook echt uitgevoerd, maar veruit de meeste zijn alleen maar bedoeld om mijn gedachten bezig te houden. En natuurlijk om te delen met andere mensen. Misschien dat iemand anders nog iets kan aanvangen met zo’n plan? Of gewoon, omdat ik nu eenmaal vertel wat in me opkomt. Er waren mensen die doodmoe werden van mijn plannen. Dachten dat ik ongelukkig was met mijn huidige bestaan of dachten dat ik veel te grote risico’s zou gaan nemen. Dachten dat ik wel nooit stil zou kunnen gaan leven. Nu is dat laatste waarschijnlijk waar, maar al die plannen zijn helemaal niet bedoeld om uit te voeren. Ik bedenk ze niet omdat ik iets wil uitvoeren. Ze zijn er gewoon. En er komen altijd weer nieuwe!

Ik kan me zo verheugen op de plannen. Ik ben blij met ze. Want samen met wat ik al bij elkaar gepiekerd heb kan ik heel snel reageren op onvoorziene omstandigheden, weet ik eigenlijk altijd wel ergens een oplossing vandaan te halen en ben ik nooit écht uit het veld geslagen. Omdat ik weet dat ongeacht wat er gebeurt, ik ergens in mijn trukendoos de oplossing heb. Of een paar. Of een betere! Of een nóg betere!