Er zijn nogal wat schoolvakanties en vrije dagen waar we rekening mee dienen te houden, het zal niet de eerste keer zijn dat ik op een verlaten schoolplein sta omdat de vakantie al deze week was begonnen of een studiedag ingepland stond. Daar hebben we handige schoolkalenders voor gekregen aan het begin van het schooljaar, uiteraard is die hier allang verdwenen. De aankomende vakantie ga ik eens een goed plan uitdenken. Manlief en ik nemen beide wat dagen vrij en zullen deze dagen ook daadwerkelijk vastleggen, op de werkdagen die overblijven is logeren bij oma een nog goede optie.
Aan de klus met de kids
We hebben bedacht dat we van ons oude tuinhuisje wel een leuke speelhut kunnen maken, een leuk project om in de vakantie met de jongens aan te pakken. De eerste dag dat ik lekker vrij ben met de kinderen zit ik om half 7 al te stuiteren achter mijn laptop. Al surfend op de inspirerende sites van enorme boomhutten en opgepimpte pipowagens loop ik al gauw over van de bruisende ideeën. Om 8 uur houd ik het echt niet meer en toog ik naar boven: “jongens wakker worden we gaan aan de hut werken, huphup uit bed.” Een hoop gebrom komt onder het dekbed vandaan en in de andere slaapkamer is het al niet veel anders. “Mam, het is nog hartstikke vroeg, we hebben vakantie, dat kan best straks, we willen nog even blijven liggen.” Oke, ze hebben ook gelijk, ik moet niet zo ongeduldig zijn. In de schuur ga ik alvast op zoek naar bruikbare materialen en begin wat afgedankte meubeltjes te schilderen.
Voorpret blijkt het leukste
Nadat de jongens hebben ontbeten, gaan ze dan eindelijk met mij mee naar het tuinhuis. Ik geef ze allebei een hamer en opdrachten wat waar te timmeren en vooral wat niet! De jongste vindt er al snel niks meer aan, voorpret is nu eenmaal het lolligst vindt ook hij vaak. Hij gaat even naar zijn vriendjes en komt straks wel helpen. Nog met zijn tweeën over is het tuinhuis binnen no time leeg en hangen er nu leuke dingen aan de wanden; vogelhuisjes, dartbord, nummerplaten etc. Een kleurtje zou misschien toch wel leuker zijn bedenk ik en zuchtend haalt zoonlief de wand weer leeg. Hij vond het schilderen wel aardig, maar ook hij haakt af en ik blijf alleen over. Stylingtechnisch gezien beter denk ik, nu kan het helemaal uitgevoerd worden zoals ik dat heb bedacht. “Eigen huis en tuin-Thomas, eat your hart out!”, gniffel ik in mezelf.
Enthousiasme loopt over
Na 4 uur aaneengesloten timmeren, verven, meubels pimpen, bankjes in elkaar schroeven ben ik nog niet tevreden, er moest minstens nog een veranda aan. Net zoals bij Eigen huis en tuin met fijne schapenvachtjes en koeienhuiden op de steigerhouten bank en houten vlonder. De middag is al een eindje op weg en de kinderen komen mij halen, ze hebben enorme trek en willen een broodje. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in nu, maar dat kan ik toch niet maken? Snel de lunch gemaakt en ik toog weer naar de tuin. De jongens gaan nu mee, ze vinden het helemaal te gek en willen gelijk hun vrienden uitnodigen te komen spelen. “Nee, mama is nog niet klaar!” roep ik nog, maar ze rijden al weg op hun fietsjes en komen even later met de halve nieuwbouwwijk terug. Een stuk of tig vriendjes komen met veel bravoure en speelgoed pistooltjes aan hun arm ‘mijn’ Eigen Huis en Tuin-hut binnengestormd en voor ik het weet vliegen de pijlen om mijn oren. Mijn zoon ramt ondertussen met grote spijkers ook nog even een schietschijf aan de net geschilderde muur. Auw!
Geen begrip voor mama’s visie
Zwaar teleurgesteld probeer ik niet uit mijn pan te gaan en bij mijn jongens nog enig begrip af te dwingen. Mislukt, die roepen boos “Ja mama, het is toch zeker onze hut! Daar mogen wij toch doen wat we willen?” En ze hebben gelijk, maar ik had zo graag nog even dat Eigen Huis en Tuin-beeld voor me gezien met schattige jongetjes zittend op een schapenvachtje, een boekje lezend met hun glaasje ranja in de hand in plaats van schreeuwende drukke mannetjes die met afgrijselijk felgekleurde speelgoedpistooltjes mijn fijne lounge-hut omdopen tot een schreeuwende schiettent van de kermis. Mijn hoofd raast als een bezetene, ik moet even een time out geloof ik en ga naar binnen. Liggend op mijn eigen schapenvachtje probeer ik dan maar een boekje te lezen, misschien kan Thomas van Eigen Huis en Tuin mij dan een glaasje ranja komen brengen?
Foto via RTL.nl
adhdvrouw 