Wat een drukte, wat een chaos

blog adhd

“Audrey,  je hoort niet wat ik zeg!” “Audrey, heb je wel gelezen wat ik je allemaal heb geschreven? Je reageert maar op de helft van wat ik schreef.” “Audrey,  ik wacht al 3 weken op een antwoord van je, ben je me weer vergeten?” “Audrey, het is duidelijk, echt belangrijk ben ik niet voor je.” “Audrey, je wist toch dat we vandaag af hadden gesproken?!” “Audrey, ben je nou alweer verliefd en hoelang duurt t deze keer?” “Audrey, alweer met een andere cursus bezig? Of heb je je baan weer opgezegd?” “Audrey Audrey  Audrey toch… wat een drukte, wat een chaos!”

Al die drukte

Deze woorden hoor ik zowat iedere dag;  ze komen van alle kanten op ieder moment. Het geeft niet, want soms word ik ook knettergek van mezelf. Doodmoe ook! Al die drukte om me heen , maar vooral in mijn hoofd. Ik probeer echt alle ballen de lucht in te houden, vlieg van hot naar her. Spreek met iedereen af en bedenk achteraf pas, dat t eigenlijk niet zo heel handig is, want ik heb niet zoveel  tijd als ik dacht dat ik zou hebben. Of kwam t nou, doordat er weer allerlei dingen tussendoor kwamen, ik geen nee zei,  zodat mijn hele planning door de war liep?

Kiezels via Marktplaats

Op Marktplaats stond een advertentie over gratis kiezels afhalen. Neem je schep mee en neem mee zoveel je wil! Ik heb er nooit echt over nagedacht of we die dingen nodig hebben maar nu ik t zo lees, kan ik er best wel wat gebruiken. Dus schep in de bus en gaan met die banaan. Adres snel overgeschreven en daar gaan we. Ik zie de tuin met een heel klein stukje kiezels. Ik dacht nog “Wie zet daar nou een advertentie voor neer! Twee keer scheppen en er ligt niks meer.” Maar goed, aan t werk.

Ik pak mijn schep en gooi de kiezels in de bus. Plots komt er een oudere man verschrikt naar buiten lopen en vraagt wat ik aan t doen ben. Ik leg hem uit van de advertentie en dat ik zijn kiezels wel kan gebruiken. Hij vraagt waar ik moest zijn en ik noem de straat. Tja, daar zat het probleem. Doordat ik haast had, heb ik t niet helemaal goed opgeschreven met als gevolg dat ik in de zijstraat aan t scheppen was in plaats van bij het huis waar ik daadwerkelijk moest zijn! Met t schaamrood op mijn wangen (zeg maar gerust op het hele lijf!), ben ik braaf de kiezels weer terug gaan leggen in zijn tuin en heb mijn excuses gemaakt en snel naar huis gereden… Pffff, wat een toestand! Dat heb ik weer! Al met al geen hele vervelende gevolgen, maar soms loopt t ook anders.

Chatten, honden kalmeren en plantjes verzorgen kan best tegelijk

Ik zit rustig te chatten met een vriendin aan de computer aan tafel. Plots hoor ik geblaf en kijk naar buiten en zie de honden  met de deurmat in hun bek de tuin rondrennen. Ik vlieg op uit mijn stoel en ren naar buiten om de mat te redden. Ik sus de honden en kroel ze  even. Dan zie ik de plantjes staan die ik ruim een week geleden had gekocht bij de eerste zonnestralen maar die nog steeds in de bloembakken moeten komen staan. Laat ik dat maar eens gaan doen voordat ik t vergeet en uitgedroogd zijn. Ik ben druk met de planten en bloemetjes bezig en zie in mijn ooghoek dat t gras nog gemaaid moet worden. Ach, flexibel als ik ben doe ik dat er ook meteen even achteraan. Ik ben immers toch buiten bezig! Uren in de tuin gerommeld en gewerkt bedenk ik ineens waar ik vandaan kwam. Shit! Ik zat midden in een gesprek met een vriendin.

 

Ik vlieg t huis weer in en ga achter mijn laptop zitten. Na wat vervelende geïrriteerde opmerkingen is die vriendin allang gevlogen. Logisch ook natuurlijk. Zij is boos en teleurgesteld. Maar ik ook. Weer iemand die teleurgesteld is in me, weer kon ik mijn focus er niet bij houden en weer ging t mis. Met een beetje geluk en excuses krijg ik t nog goedgepraat en is t oké. Maar de kans is ook groot dat de teleurstelling zo groot is (of al de zoveelste is) en de stekker er uit getrokken wordt en we ieder onze eigen weg gaan. Ik wacht t af, want helaas ligt deze beslissing nooit bij mij maar bepaalt de ander wat hij of zij wat de toekomst zal brengen.

Weer teleurstelling

Zo gaat t maar al te vaak. Teleurstelling, verdriet, verwachtingen waar niet aan voldaan wordt. En worden er conclusies getrokken die niet altijd ‘waar’ zijn. Het is geen onwil, het is geen desinteresse of arrogantie of wat dan ook. Ik ben het ‘vergeten’ omdat ik onderweg wat anders tegenkwam. Een zeer zeer zwak excuus, maar het is wel zo. Dit gaat niet alleen bij vriendschappen of relaties zo, maar eigenlijk op alle vlakken. Banen heb ik veel gehad en ik stort me er volledig in. Ga hard te werk en geniet!
Maar ik ben ook impulsief en voer mijn ideeën vaak meteen uit terwijl het misschien eerst besproken had moeten worden in een team. Of ik flap er opmerkingen uit die achteraf misschien niet zo heel tactisch waren en ik er beter een nachtje over had kunnen slapen voordat ik iets had gezegd. Ik vind alles leuk en wil alles wel eens proberen, maar het moet wel een uitdaging blijven. Als het saai en voorspellend wordt dan ben ik weer toe aan wat anders.

 

Hetzelfde geldt voor hobby’s en interesses. Daar heb ik er veel van en als ik ze nog niet had, kunnen ze altijd ontdekt worden! Ik ben voor alles in, vind alles leuk en mijn motto is “Je moet alles s geprobeerd hebben in je leven!” Maar het moet me wel blijven boeien anders verliest het mijn aandacht en vlieg ik weer weg. Ik vind ook zoveel leuk en ik moet nog zoveel doen. Geen tijd te verliezen!

Ik ben wie ik ben

Ik ben wie ik ben, met alles er op en eraan. En ja, ik doe echt mijn best! Ik leef vanuit mijn gevoel, als een speer! Ik ben als een  vlinder
die van hot naar her vliegt, overal aan ruikt , soms even stil blijft staan en weer op weg gaat. Ik ben vaak verliefd op het leven en iedereen die er in rondloopt. Maar ik kan ook enorm down zijn en geen uitweg meer zien, dat alles kan binnen een paar dagen omslaan. Ik ben wie ik ben, sorry als ik niet aan je verwachtingen kan voldoen. Ik ben eerlijk en oprecht, en super gevoelig. Ik flap er dingen uit en ben impulsief, maar met goede bedoelingen. Ik oordeel en veroordeel je niet. Ik leef in en voor de liefde. Ik ben niet boos, het ligt niet aan jou. Hou gewoon een beetje van me en geniet van wat is. Want ik hou wel van jou!

@ Au3

2 gedachten over “Wat een drukte, wat een chaos

  1. Hoi,

    jeetje zeg, wat herken ik me enorm in jouw geschreven tekst.
    En dan heb ik niet ADHD, maar wel het kleine broertje ervan ADD en met kenmerken ASS. Alleen vraag me niet wat die kernmerken zijn, want dat weet ik zelf eigenlijk ook niet eens, hihihi.
    Wat dat aan gaat ben ik daarin ook een enorme chaoot, veel dingen tegelijk willen doen, met iets bezig zijn en iets anders zien en dan daar ineens mee bezig gaan en zo van het ene naar een andere aktiviteit/klusje gaan en vervolgens vergeten waar ik als eerste mee bezig was, hahaha.
    Of ik heb juist te veel dagen achter elkaar dat er daadwerkelijk helemaal niks uit mijn handen komt en ik zo gezegd lui ben.

    Groetjes Esther

    Like

  2. Wat enorm herkenbaar geschreven. Ik zou bijna denken dat je mijn blog hebt gelezen wat niet kan want ik durf het niet openbaar te gooien. (Wat zouden anderen er wel weer niet van denken)
    Blijf schrijven alsjeblieft ik vind het zo fijn die herkenning
    We staan niet alleen.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s