Ik schrijf deze blog vanuit het zonnige en tropische Bocas del Toro, Panama. Na een ontzettend moeilijke periode met een instorting als gevolg had ik een enkele reis naar Panama gekocht met als doel tot mezelf te komen, te reizen, andere manieren van leven te onderzoeken en misschien wel ergens te blijven. Het leven in Nederland was voor mij ontzettend ingewikkeld geworden. Om mijn balans te vinden had ik zoveel nodig en die dingen lagen zo ver uit elkaar, dat het resulteerde in het heen en weer reizen tussen werk, sport, vrienden etc. Dat kostte zoveel energie en ik had het gevoel niet echt te kunnen aarden.
Helende kracht van de natuur
Ik ben hier nu een maand en woon in een gemeenschap in een ecohostel midden in de jungle met de zee op 50 meter afstand. Tot rust gekomen ben ik zeker, tot mezelf ook mede dankzij de helende kracht van de natuur. De onrust in mijn lichaam en hoofd zijn totaal verdwenen. Delen van mijn ADHD bestaan hier gewoon niet. Ik slaap goed, ik eet goed, en heb veel helderheid.
Structuur en planning
Wat er wel mist is structuur. De organisatie waarvoor ik vrijwillig werk wisselt de roosters elke week. Ik hoef niet veel te werken (3 shifts van 4 uur) en heb dus veel vrije tijd. In mijn vrije tijd gebeurt er eigenlijk vrij weinig. Ik loop wel tegen bepaalde valkuilen aan tijdens deze reis. Leuk dat ik de impulsiviteit en lef bezit om in mijn eentje naar de andere kant van de wereld te vertrekken. Ik ben hier ook trots op, maar er zijn wel een aantal dingen die mij frustreren. Ik loop tegen het feit aan dat ik vrijwel geen planvaardigheden bezit en het feit dat ik ontzettend veel goede ideeën heb, maar die niet van de grond weet te krijgen. Ik mis structuur en ritme en het besef van een logische volgorde van dingen.
Ik heb al een aantal keren gezien dat als ik dingen van te voren had uitgezocht ik op betere plekken terecht had kunnen komen, tijd had kunnen besparen enzovoorts. Gelukkig zijn mijn creativiteit, improvisatietalent en probleemoplossend vermogen wel met mij meegereisd en zijn er verder ook geen problemen ontstaan of iets dergelijks. Maar ik word wel met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik meer uit dingen kan halen als ik over dergelijke vaardigheden beschik. Dit zijn ook vaardigheden die ik dolgraag wil leren. Daarom deed ik aan klimmen. Bij klimmen leer je ook vooruit te plannen, omdat als je met één vinger aan een bergwand op grote hoogte hangt, je geen tijd meer hebt om na te denken wat je volgende stap moet zijn.
Leerproces
Ik heb de laatste jaren hard aan mezelf en mijn valkuilen gewerkt. Zo ben ik al actief bezig geweest met lichamelijke onrust verminderen door middel van sport. Leren plannen en vooruitdenken door middel van klimmen. Grip op gedachtes krijgen door middel van Mindfulness en verder een gezonde uitlaatklep voor impulsiviteit en creativiteit door te experimenteren met verschillende banen en vormen van werk. In mijn zoektocht naar balans krijg ik steeds een beter idee van wie ik ben en wat ik nodig heb om een evenwichtig en gezond persoon te zijn. Dit gaat gepaard met een hoop vallen en opstaan. Ook zijn er genoeg traumatische ervaringen uit de weg te ruimen, maar er komt steeds meer ruimte en inzicht.
Doelen
Ik wil ontzettend graag verder leren, mijn HBO halen en hogerop komen. Ik weet dat mijn ideeën goed genoeg zijn om bepaalde dingen in de maatschappij te kunnen veranderen. Ik weet ook waar mijn passies liggen en wat ik wil in het leven. Maar om daar te komen is af en toe een moeizame weg. Soms raak ik afgeleid, verdwaal ik op een zijpad, maar gelukkig weet ik wel voor mezelf situaties te creëren om weer tot bezinning te komen en de weg naar de rode draad terug te vinden. Zo ben ik steeds milder voor mezelf en kan beter omgaan met dit soort realisaties. Een jaar of twee geleden zou ik nog ontzettend boos op mezelf zijn. Tegen mezelf zeggen dat ik weer een verkeerde keuze heb gemaakt etcetera. Nu kan ik tegen mijzelf zeggen dat het oké is. Dat het bij het leerproces hoort. Dat met elke keuze die ik maak, ik iets nieuws over mezelf en de wereld leer en het me alleen maar helpt om verder op weg te komen.
Natuur is van levensbelang
Wat ik geleerd heb in de afgelopen weken is dat de natuur van levensbelang is voor de mens. Als je mijn vorige blogs hebt gelezen weet je dat ik geen voorstander van medicijnen ben en dat ik mijn weg naar balans op een andere manier zoek. Niet dat ik mensen die wel medicijnen gebruiken wil veroordelen, maar ik wil liever op een natuurlijkere manier aan mijn valkuilen werken. Ik heb medicijnen wel geprobeerd, maar die bevielen mij slecht. De natuur geeft mij ook rust, een wandeling in de natuur doet net zoveel voor mijn hoofd als Ritalin. Wel is het effect niet blijvend, net zoals Ritalin, maar ik kan wel een levensstijl ontwikkelen waarbij ik de natuur meer integreer in mijn dagelijkse bezigheden. Ik geloof ook dat dat de toekomst van de maatschappij, psychologie en het schoolsysteem is.
Permacultuur en ecopsychologie
In Bali hebben ze bijvoorbeeld al een school waarbij kinderen over de natuur en permacultuur leren: The Green School genaamd. Ook is ecopsychologie, adventuretherapy en wildernesstherapy in opkomst en worden deze al succesvol ingezet in landen zoals Amerika en Canada. Ecotherapie gaat over het herstellen van de balans tussen mens en natuur. Het gaat verder dan het individu, het gaat over de gehele mensheid en onze rol als bewoners van de aarde. De universiteit van Essex in het Verenigd koninkrijk heeft een studie gedaan dat bewijst dat een simpele wandeling in de natuur net zo krachtig is als een antidepressiva, wanneer iemand lijdt onder een milde of gemiddelde depressie. Dat mag misschien utopisch klinken, maar de realiteit is dat er momenteel zoveel medicijnen worden voorgeschreven voor milde depressies terwijl er hoogstwaarschijnlijk dezelfde resultaten te bereiken zijn met simpelere, natuurlijkere middelen zonder de bijwerkingen van zware medicijnen simpelweg door mensen weer in contact te brengen met de natuur.
De natuur is zo krachtig
Nederland loopt hopeloos achter op deze landen op dit gebied en ik hoop dan ook van ganser harte dat er in de komende jaren meer interesse komt in deze gebieden. Ik hoop dat ik iemand kan zijn die meer bewustzijn kan creëren over deze vormen van scholing en therapie. Want tijdens het ADHDvrouw congres werd mij al duidelijk dat de meeste mensen niet op de hoogte zijn van dit soort projecten. Ik stond daar met een kraampje voor Los Caminos die meerweekse wandeltochten en wildkamperen organiseert voor jongeren met problemen en we kregen veel goede feedback, maar veel mensen hadden nog nooit gehoord van dit soort methodieken. Veel mensen vinden het ook te simpel, terwijl de simpelheid van de natuur juist datgene is wat zo krachtig is. De eenvoud en de slimheid van ecosystemen die perfect in balans zijn zoals bij permacultuur.
Permacultuur
Permacultuur is een manier van agricultuur waarbij er wordt samengewerkt met de natuur in plaats van natuur observeren zien we dat er een systeem van principes aan het werk is. Permacultuur gebruikt deze principes om geïntegreerde systemen te ontwikkelen die voor onze behoeften aan voedsel, energie en gemeenschap zorgen op een gezonde en efficiënte wijze. Door Permacultuur kunnen we de kwaliteit en productiviteit van onze individuele levens, onze samenleving en onze omgeving verbeteren.
Harmonie
Ik denk dat we als maatschappij, als mensheid richting harmonie met de natuur moeten gaan, want als je goed om je heenkijkt is de technologische revolutie doorgeslagen in een manier van leven waarbij we allen afgescheiden zijn van elkaar, van onszelf en van de natuur. Het herstellen van het contact met de natuur is iets wat zal doorwerken op vele facetten van ons leven. In plaats van de mens aan te passen aan een disfunctionele samenleving, waarom niet de samenleving aanpassen aan een balans tussen technologie en natuur?
Ik daag je uit te experimenteren met wandelingen in de natuur, de technologie eens een weekje te laten staan en in contact met natuur te voelen waar jij op dit moment staat in dit proces.
adhdvrouw 