Als je begrijpt wat ik bedoel

Zo gaan veel van mijn gesprekken met mijn man.  Meestal doet hij net alsof hij begrijpt waar ik het over heb, maar dat komt altijd terug. Hij snapt er namelijk niks van. En met hem veel meer mensen. Ik zelf weet soms niet eens waar ik het over heb. Snap  je me nog?

Ruzie

Je wilt niet weten hoe vaak onze ruzies gaan over gesprekken die volgens hem wel, en volgens mij niet gevoerd zijn. Nou ben ik er van overtuigd dat meneer mijn ADHD graag de schuld geeft van gesprekken die hij is vergeten. Of als hij weer eens “ja ja”zei terwijl hij serieus niet zat te luisteren. Kijk, ik maak van die situatie ook wel gebruik. “Schat dat heb ik echt gezegd, zat je weer niet te luisteren?” . Maar meestal ligt het toch echt aan mijn communicatiegebrek.

Communicatiegebrek

Ik voer heel veel gesprekken in mijn hoofd. Ik ben met 1001 dingen tegelijk bezig en het kost me heel veel moeite om naar een gesprek te luisteren. Dat is de grootste reden dat ik een hekel heb aan telefoongesprekken. Ik kan mijn hoofd er gewoon niet bij houden. Op de app of de mail kan ik het nakijken en nalezen. Grote kans dat ik het dan wel onthoud. Ik kijk mijn mailbox ook elke week tot een maand terug. Gewoon om te kijken of die ene mail nou wel heb  beantwoord.

Maar in gesprekken met mijn man gaat dat dus niet zo. Ik bedenk mij bijvoorbeeld in de nacht iets wat hij die dag zei. Dat word een conversatie. In de ochtend kunnen we daar mega ruzie om hebben. Hij weet tenslotte niks van die ruzie die ik in mijn hoofd al heb gevoerd. Dit gaat ook op de app. We hebben het ergens over. In mijn hoofd gaat het gesprek een stuk sneller en zo komt het voor dat ik de helft van het gesprek al in mijn hoofd heb gevoerd, en de rest aan hem door app. Vervolgens ben ik zo zeker van het hele gesprek, waar hij uiteraard niets van af weet, dat we daar weer ruzie over krijgen.

Andere gesprekken

Ik doe mega mijn best mijn hoofd er bij te houden. “Niet op de TV letten”, “oh wat een leuk jurkje”, “nee, wat zei ze nou?” Dan is het vaak dat ik vraag wat iemand zei, met als excuus de kinderen of de lijn viel even weg. Maar dit kan natuurlijk niet het hele gesprek. Waar mogelijk vraag ik om een korte samenvatting per mail. Belangrijke gesprekken probeer ik met  een notitie blokje te doen. Vrienden en familie zijn het inmiddels gewend, of gaat het ze toch om hun ei kwijt te zijn. Dan maakt het niet eens zo uit of je ze nou wel of niet gehoord hebt. Maar toch is het mega  vervelend.

Ratelaar

Nog erger vind ik het feit dat ik echt heel veel moeite moet doe om iemand uit te laten praten. Ik ratel er aan één stuk doorheen. Niet alleen tijdens telefoon gesprekken, maar ook tijdens het appen, of op Facebook in gesprekken. Ik meng me overal graag in. Maar al die gesprekken op Facebook zorgen ook weer voor de afleiding. Ik moet dan toch even kijken als het lampje van mijn mobiel brand. Hoe gefocussed ik ook moet zijn op een tekst bijvoorbeeld.

 

Ideale beroep

Ik heb gelukkig het ideale beroep! Ik ben blogger, ik mag schrijven wat ik wil. Sinds kort heb ik een paar tags waar ik me aan moet houden. Dit zodat de lezers ook nog weten waar ik het over heb. Want mijn blog is net zo een chaos als mijn hoofd. Misschien mijn tagline maar eens aanpassen: Welkom in de chaos van een mama met ADHD.

Judith