Ademhaling en ADHD

Ik beschouw mezelf als een persoon die weigert zich neer te leggen bij de beperkingen van een bepaald hokje en die gelooft in mogelijkheden. Zo heb ik mijn zware vorm van astma overwonnen op 10-jarige leeftijd, terwijl het als ongeneeslijk werd beschouwd. Ook heb ik eigenhandig met behulp van yoga mijn kromme rug weer rechtgekregen. Het woord onmogelijk komt niet voor in mijn vocabulaire.

Angsten

Het woord angst echter wel en daar ben ik in de loop der jaren veel mee geconfronteerd. Ik ben me er voornamelijk veel bewuster van geworden. Mede dankzij jaren van zelfonderzoek met behulp van therapie, meditatie, zelfhulpboeken en experimenteren met psychedelica.

Bewustzijn

Het paradoxale aan bewustzijn is dat hoe bewuster je wordt van jezelf en je patronen, hoe meer ‘problemen’ je lijkt te hebben en het is vaak frustrerend en beangstigend om bewust onbekwaam te zijn. Vooral als er steeds meer bij lijkt te komen, terwijl je eigenlijk jezelf afpelt zoals een ui; laag voor laag. Ik ben van mening dat het belangrijk is om je met een ding tegelijk bezig te houden, zodat je jezelf de tijd gunt om de eventueel overwonnen obstakels te integreren in je systeem. Zo zijn er ook lagen die blijven terugkeren. Misschien ben je er niet klaar voor om het in een keer op te lossen, is het niet juiste moment of heb je simpelweg nog niet de juiste skills om er mee om te gaan. Andere keren spelen er belangrijkere dingen in je leven en zet je het opzij, zodat het op een later moment in je leven weer naar boven komt, wat meestal wel het geval is.

Goed ademen

Ik was op mijn 11e veel bezig met theater, dans, zingen en musical. Op de musicalschool werd er ons geleerd hoe je vanuit je buik moest ademen, zodat je meer geaard bent en meer stabiliteit krijgt in je spreken en zingen. Ik deed erg mijn best, maar wat ik ook probeerde, het lukte me niet om mijn adem naar beneden te krijgen. Hij bleef telkens ergens ten hoogte van mijn borst steken, dus uiteindelijk gaf ik het maar op.

Innerlijke rust met yoga

Jaren later verdiepte ik me in yoga en meditatie waar er ook veel aandacht aan ademhaling word geschonken door middel van ademhalingsoefeningen. Wederom merkte ik dat ik moeite had om naar mijn buik te ademen. Het lukte me nu wel om een ademhalingstechniek te doen waarbij je in drie fases ademt door eerst naar je buik, dan naar je borst en dan richting je nek toe te ademen.  Ik ervaarde een innerlijke rust die ik vooralsnog alleen maar met hulp van psychedelica had ervaren. Het was alsof de chaos in mijn hoofd verstilde en de onrust en gejaagdheid uit mijn lichaam verdween. Het lukte me echter alleen liggend, wanneer ik het in kleermakerszit probeerde bleef mijn adem wederom ergens rond mijn middenrif steken. Ik ontdekte dat ik een blokkade had in de vorm van een knoop in mijn maag en kon er toen niks mee, dus liet ik het maar zitten en stopte met de ademhalingsoefeningen.

Blokkade en angst

De afgelopen drie jaar ben ik in therapie geweest en één therapeut werkte onder andere met mindfulness. Met mindfulness volg je je adem door je aandacht daar op te richten (knap lastig voor een ADHDer) en voor de rest alles (gedachten, gevoelens) gewoon te laten zijn zoals het is zonder daar op in te gaan. Zo werd ik wederom geconfronteerd met een blokkade in zowel mijn buik als borststreek, wat ik nu ook kon identificeren als angst. Ook wees een bevriende psycholoog tijdens een gesprek mij op het feit dat ik erg hoog ademde. Hij vroeg me “Hoe zit je nu met je adem?”. Hij is niet de enige geweest die mij er op gewezen had in mijn leven, dus ik besloot dat het nu eindelijk tijd was erop te letten. Ik kwam er achter dat ik vooral hoog en oppervlakkig adem wanneer ik iets belangrijks wil vertellen. Alsof ik haast heb en bang ben dat anderen niet naar mij luisteren. Ik weet heel goed waar dat vandaan komt, want toen ik klein was had ik de gewoonte erg lang uit te wijden met als gevolg dat mijn luisteraars al snel afhaakten, omdat ze de draad van mijn verhaal kwijt raakten. Ik werd dan vaak afgekapt waardoor ik het gevoel kreeg dat er niet naar me geluisterd werd en ben steeds sneller gaan praten om dit te compenseren.

Van binnen rust door ademhaling

Nu ben ik sindskort werkzaam als tourguide in Amsterdam, waar ik fietstoers geef aan toeristen. We fietsen door de stad en ik vertel hen over de geschiedenis en bezienswaardigheden. Openbaar spreken geeft mij ontzettend veel voldoening, maar na drie toers op een dag had ik vaak hoofdpijn, rugpijn, nekpijn en voelde ik me erg moe. Ik merkte dat dat vooral kwam door de manier dat ik ademde en praatte dus ik besloot hier wat aan te doen. Ik heb een medicijnhorloge gekocht met trilalarm die ik ingesteld heb op elke 15 minuten, zodat ik er aan herrinnerd wordt om met mijn aandacht naar mijn adem te gaan en deze omlaag te brengen. Ik gebruik dit nu drie weken en merk al groot verschil: ik praat rustiger, de blokkade in mijn buik wordt minder en ik ervaar meer rust in mijn denken en lichaam. Het is niet de meest gemakkelijke methode, maar ik wil graag met andere manieren experimenteren die mij helpen een gebalanceerder persoon te zijn. Ik ga voor iets wat ik zelf een ‘geintegreerde transformatie’ noem. Wat in feite inhoud dat je een werkelijke transformatie bewerkstelligt van binnenuit die zich wortelt in jouw bestaan en wat niet meer van je afgenomen kan worden.

Hoe zit het met jouw ademhaling?

Ik wil jullie vragen om ook eens op je ademhaling te letten en je bevindingen hier te delen! Ik ben namelijk benieuwd of er meer ADHD’ers zijn die hetzelfde hebben. Ook ben ik heel benieuwd hoe je hiermee omgaat.

Jessica