Je wilt je werk afmaken, maar zit op Facebook. Je wilt het huishouden doen, maar doet spelletjes op je iPhone. Kortom: je wilt het een, maar doet het ander.
Dingen maar niet af krijgen
Tien jaar geleden wilde ik al een boek schrijven, maar verzoop in de hoeveelheid informatie. Zes halve manuscripten later werd er ADD werd geconstateerd. Ik was toen vijfendertig. Er waren ook dingen gelukt want ik heb twee studies afgerond, maar wat ik echt wilde kreeg ik niet voor elkaar. Frustrerend.
Voortvarend van start
Zodra ik zelf de tijd en werkzaamheden moest indelen ging het mis. Ik begon keurig met het uitzetten van een structuur en ging aan de slag, voornamelijk met informatie verzamelen. Dat lukte heel goed want ik had stapels info liggen, maar bij het schrijven zelf ging het mis. Dat is wat er gebeurt bij AD(H)D. Er is wel een wil, maar vaak geen weg. Als dat vaak gebeurt gaat de wil vanzelf weg.
Secretaresse aan het werk
Bij AD(H)D is de zelfregulatie verstoord. Gek genoeg hoor je daar vrij weinig over terwijl het de basis is van disfunctioneren. De secretaresse in je hoofd (executive function) werkt niet naar behoren. Daardoor valt je planning in het water en wil je het een maar doe je het ander. Ik ken meer manieren van structuren dan een professionele organizer. Het hielp allemaal tijdelijk of niet. Je kunt best structureren, maar de structuur gaat halverwege verloren (omdat je brein het saai vindt). Mijn ervaring is dat de zaken pas goed gaan als de secretaresse aan het werk gaat.
Zelf kunnen reguleren
Daarom ben ik ook niet voor coaching voordat je hoofd is gereguleerd. Al zullen coaches daar waarschijnlijk anders over denken. De trucs werken niet op lange termijn, bovendien maken ze je afhankelijk van de omgeving. Ik wil het graag zelf doen. Dat vraagt deze tijd ook van ons. Er wordt een stevig beroep gedaan op ons zelfregulerend vermogen. Denk maar aan het nieuwe werken. Zelfs op basisscholen moeten kinderen zichzelf veel meer aansturen.
Eindelijk baas in eigen brein
Ik heb zelf neurofeedback gedaan. Mijn leven is na die tijd enorm veranderd. Daar waar mijn brein vroeger afhaakte kan ik mezelf nu aansporen om door te pakken. Inmiddels is mijn eerste boek uit en een tweede in de maak. Elke ochtend schrijf ik: of ik nu zin, inspiratie of puf heb. Ook saaie klusjes pak ik eerder in de kladden (soms met de pest in, maar ik doe het wel). Ik ben baas in eigen brein.
adhdvrouw 