Ontspannen met ADHD

Een paar maanden geleden kreeg ik de diagnose ADHD. Als ADHD-er is het nogal moeilijk om de rust te vinden. Niet alleen in je hoofd, maar ook wat betreft de dagelijkse structuur. Sinds de diagnose heb ik meerdere ‘remedies’ uitgeprobeerd, waarbij de ene succesvoller was dan de andere.

 

ADHD-medicatie

Het begon met Ritalin. Drie keer per dag een pilletje, dat zou de truc moeten zijn. De eerste paar dagen nam ik trouw iedere dosis. In het begin was ik vreselijk alert en kon ik me heel goed concentreren, maar al gauw begon ik de pillen in de middagen te vergeten. Naarmate de dagen verstreken nam de concentratie af en werd ik er alleen maar moe van. Geen medicijnen was mijn conclusie.

 

Voedingssupplementen en ADHD

Toen probeerde ik voedingssupplementen. B12, Omega-3, Magnesium, Rhodiola en nog veel meer pilletjes en capsules met de meest exotische namen. Hoewel ik er wel baat bij had, was ook hier de regelmaat van het innemen een probleem. De ene moest ik twee keer per dag innemen, de andere drie. Het overzicht was ik dus al snel kwijt. Ik kocht de meest uitgebreide medicijndoosjes, die ik aan het begin van de week enthousiast vulde. Inmiddels heb ik me er bij neergelegd dat dit misschien ook niet de oplossing is. Al blijf ik proberen!

 

Yogaënde ADHD-er

Nu probeer ik yoga. Kundalini yoga om precies te zijn. Dat betekent veel meditatie en in contact komen met je lichaam en geest. Dat klinkt zweverig en dat is het ook. Maar terwijl de mensen om mij heen in een soort staat van ultieme ontspanning zijn, malen bij mij de gedachten nog rond. Ik vraag me af welk koekje we na de les bij de thee krijgen. En wat ik vooral de volgende dag niet moet vergeten te doen op mijn werk. En dat ik als ik thuis ben absoluut de kattenbak moet verschonen. Ondertussen hoor ik buiten auto’s voorbijrijden, honden blaffen, kinderen voetballen en mensen naar elkaar schreeuwen.

 

Acceptatie

Misschien is het ook een kwestie van accepteren dat het bij me hoort. Ik kan gewoon niet alleen thuis op de bank zitten en wachten tot de dag voorbij kruipt. Ik kan geen film kijken zonder dat ik ondertussen een blog typ of mijn Facebook-status bijwerk. En ik vind het ontzettend moeilijk om langer dan tien minuten een boek te lezen. Misschien moet ik dat ook allemaal niet anders willen en misschien gaat het beter als ik er geen druk op leg. Weten dat het zo is en dat mijn brein nou eenmaal overactief is, is al een hele geruststelling op zich.

 

Lotte