Op zondag 25 mei was het eindelijk zover. De kick-off meeting van het #ADHDvrouw congres. Pauline van Roon, Monique van Zwieten en Danitsja Koster, de drie dames die van begin af aan betrokken zijn bij dit plan, ontmoeten elkaar voor het eerst bij de McDonalds in Ijsselstein. De Mac ja, op zondagmiddag. Dat klinkt natuurlijk als een topidee…
“Heb jij dat ook altijd?”
Monique komt geheel voorbereid aanzetten met een mooie agenda die we als leidraad kunnen gebruiken. Gelukkig heeft zij voldoende inzicht om te weten dat het eerste agendapunt sowieso een uitgebreide introductie en kennismaking zal zijn. Met drie klapzoenen begroeten wij elkaar en we belanden al vrij snel in de persoonlijke achtergronden en herkenbare situaties. De tekst “heb jij dat ook altijd” vliegt van links naar rechts over tafel. Ondanks de verschillende achtergronden hebben Pauline, Monique en ik enorm veel raakvlakken. Het voelt alsof we elkaar al jaren kennen, het is een warm bad van herkenning. Herkenning en passie, want wij vinden alle drie dat niet elke vrouw met ADHD het wiel zelf moet uitvinden. De kennis en ervaringen die wij en straks alle bijdragers en gasten van het symposium hebben kunnen zoveel verschil maken! Zowel op professioneel vlak als in de persoonlijke sfeer zijn ervaringen, onderzoeken en kennis de sleutel om het leven makkelijker te maken. Het helpt natuurlijk ook om te weten dat je niet de enige bent die tijdens een vergadering de neiging heeft een rondje om het gebouw te gaan rennen of zonder to do-list volledig onthand is.
De agenda
De meeting verloopt vol zijsporen en associatieve gedachten en daar varen we wel bij. Wij snappen dat en het is zo fijn dat je gewoon kan roepen wat er voor je mond komt zonder raar aangekeken te worden. Ondanks alle associaties en verhalen die we willen delen werken we de agenda puntsgewijs en volledig niet-chronologisch af. We hebben passie voor dit onderwerp en willen een gedegen plan op tafel leggen waar zowel vrouwen met ADHD als hun dierbaren en professionele begeleiders wat aan hebben. Grote en kleine ideeën worden afgevuurd en langzaamaan ontstaat er een plan waar we ons hard voor willen maken. Inhoudelijk hebben we een weg gekozen, de praktische zaken zijn nu aan de beurt. Zo’n congres organiseren is natuurlijk niet niks. We denken na over locaties, sprekers, workshops, hulpmiddelen, de aan te bieden koffie en thee, parkeergelegenheid, online communicatie, perscontacten, organisaties waar we mee kunnen samenwerken en nog veel meer. In een paar uur tijd is de al vrij lange ideeënlijst nog veel verder uitgebreid. Vrij denken gebeurt volop, en toch eindigen we met een goed en aardig concreet plan. Dit gaat echt wat worden!
“We letten wel op elkaar, hoor!”
Het enthousiasme stroomt door onze lijven. We verbazen ons erover dat we nog niet zijn weggestuurd bij de Mac want we worden wel met enige regelmaat vreemd aangekeken. Ja, wie zit er dan ook 5 uur op het terras bij de McDonalds?!? Maar we zitten daar voor een goed doel en het valt ons reuze mee hoeveel last we hebben van schreeuwende kinderen die op de irritatiespier kunnen werken en hoe snel we worden afgeleid. Blijkbaar vinden we dit echt heel tof, we houden zowaar het grootste deel van de tijd onze kop erbij! Naast de praktische afspraken die we maken voor de organisatie van het congres, maken we ook afspraken om ons goed te blijven voelen. Het aangeven van je eigen grenzen en die respecteren kan lastig zijn voor een ADHDvrouw. Maar we zitten in hetzelfde schuitje dus zullen hopelijk wat makkelijker herkennen wanneer het niet gaat en minder moeite hebben dit onderling te delen. “We letten wel op elkaar, hoor!” wordt een paar keer geruststellend gezegd. Ja, we letten op elkaar. Dit congres richt zich op een positieve insteek voor en door de ADHDvrouw. Een belangrijk punt is dat de organisatie zich ook goed moet voelen, dus voor teveel hooi op de vork en burn-outs kijken we extra goed uit. Gelukkig geven dit soort zaken vaak meer energie dan dat ze kosten, dus we zijn op de goede weg.
Zichtbaarheid van de ADHDvrouw
Een van de redenen dat we hiermee bezig zijn is de ADHDvrouw een eigen gezicht geven. Een vrouw met ADHD kan op vele vlakken verschillen met een man of kind met ADHD. Daar is in onze beleving nog te weinig aandacht voor. Bij deze verschillen kan je aan allerlei onderwerpen denken, wij hebben voldoende stof om vijf congressen te organiseren! Er is dus voldoende informatie om te geven en ervaringen om uit te wisselen. De vraag die dan naar voren komt is hoe zichtbaar moeten wij als organisatie achter #ADHDvrouw zijn? Dat is toch wat lastiger, zeker aangezien niet iedereen weet wat het inhoudt en de moeite wil nemen om wat over ADHD te leren (denk aan je werkgever of de achterbuurvrouw die je tegenkomt in de supermarkt). Neem je daarmee een heel groot risico? Ja, toch denken wij dat het nodig is. Ik ben nog niet zo zelfverzekerd dat ik als eerste resultaat ADHD wil zien als je mijn naam Googled, maar onzichtbaar zijn druist volledig in tegen ons kerndoel. Dus bij deze, dit zijn wij. Wij hebben er enorm veel zin in om dit congres te organiseren. Wij hopen jullie allemaal mee te nemen in dit avontuur en te zien bij het eindresultaat wat ongelooflijk gaat worden. Want je mag trots zijn op wie je bent!
adhdvrouw 